گاهی در گفتار روشنفکران و اهالی فرهنگ و اندیشه و گفت وگوهای روشنفکرانه، بیش از اینکه مسائل اساسی جامعه واکاوی و بررسی شود، موضوع ها و مسائلی مورد توجه قرار می گیرند که پرداختن یا نپرداختن به آنها، به گشودن گره ای نمی انجامد و این زمانی بیشتر مشکل ساز می شود که با زبانی پیچیده یا بدتر از آن، در حالی که با کلمات بازی می کنند، سخن می گویند. گاهی در طرح موضوع یا مساله ای بدون در نظر گرفتن میزان آشنایی مردم با آن موضوع و زمینه ای که آن مساله را ایجاد کرده، بحث کرده و گاهی نیز خیال های آرام بخش و بی اساسی را به متن جامعه تزریق می کنند و انتظار دارند همگان ذوق زده شوند، که البته این انتظار در بسیاری