ویژگی های ورزش باید از جنس سلامتی باشد. این واقعیت را هم اکنون می توانیم در بخش های مختلف جامعه مشاهده کنیم که از ورزش چه می خواهد و برای دستیابی به سلامت حاضر است چقدر هزینه کند. اگر چه بحث ورزش به خاطر سلامت محور بودن آن، یک نوع سرمایه گذاری است و همین که هزینه های بخش های دیگر از جمله بهداشت و درمان را کم می کند، قابل اعتناست.

ورزش کردن خود به شاخه های متفاوتی تقسیم می شود که افراد بنا به موقعیت فردی و اجتماعی با آن سر و کار دارند. عده ای به صورت فردی تمرین می کنند و برخی ورزش کردن گروهی را دوست دارند، اما هدف برای همه کارکردهای پنهان و آشکار ورزش است که اهمیت دارد.

دکتر محسن باقریان، استاد دانشگاه درباره این موضوع که ورزش کردن به صورت انفرادی و گروهی چه ویژگی هایی دارد، می گوید: ورزش کردن در بعد سلامتی از نظر فیزیولوژیکی تاثیرگذاری مثبت دارد و افراد به هر طریقی ورزش کنند این تغییرات را در خود مشاهده می کنند، اما رویکردهای اجتماعی ورزش در حرکات و فعالیت های گروهی به چشم می آید، مانند رهبری گروه، لذت در جمع بودن و هیجانات ناشی از فعالیت های ورزشی که مانع دلزدگی و خستگی بین افراد ورزشکار می شود.

دکتر باقریان، افراد را به فعالیت های ورزشی با هر نوع میزان سواد و موقعیتی که دارند تشویق می کند و می گوید: ورزش باید در سبد روزانه افراد قرار بگیرد. حداقل تغییرات فیزیولوژیکی که از فعالیت های بدنی به وجود می آید سبب شادابی و نشاط بین افراد می شود، از طرفی تمرینات قدرتی، علاوه بر تناسب اندام که مورد قبول جامعه است و حس اطمینان و اعتماد به نفس به وجود می آورد، امنیت روانی افراد را نیز افزایش می دهد.

دکتر باقریان درباره این موضوع که افراد جامعه مطرح می کنند برای ورزش کردن وقت ندارند، می گوید: درست است با زندگی در کلانشهر هایی مانند تهران وقت افراد در ترافیک یا زمان زیاد برای انجام کارهای مختلف سپری می شود، اما مسئولان مرتبط با ورزش باید ورزش را به زندگی عادی و روزمره مردم بچسبانند؛ به طور مثال راهکارهایی برای ورزش پشت فرمان اتومبیل ایجاد شود و آنها بتوانند تمرینات ایزومتریک انجام دهند. این فعالیت های مختصر سبب تنش در عضله می شود و فرد را به حداقل سطح آمادگی می رساند.