بی خوابی مزمن در میان نویسندگان شایع است. درباره رنج بی خوابی فراوان نوشته شده است. «هنری کلرمن»، پژوهشگر بی خوابی در دانشگاه نیویورک می گوید تشدید احساس جدایی و تنهایی در هنگام بی خوابی می تواند موجب بروز هیجان خشم در مقابل نواقص شرایط زیست و برخورد انتقادآمیز با آن شود. درواقع آنچه نویسنده را لجوجانه و خشمگینانه با وجود میل به خواب معمول شبانه بیدار نگه می دارد، خود استعاره ای برای خلق دنیایی جایگزین و دلخواه در ادبیات و هنر می شود. اغلب بی خوابی با هیجان ترس از خواب همراه است؛ ترسی که چون نگهبانی از بیداری و هوشیاری در مقابل دنیایی لبریز از خشونت، آشوب و مرگ، پاسداری می کند. همان ترسی که