محمدبن اسماعیل علوی نقل کرده است که امام حسن عسکری(ع) را نزد «علی بن نارمش» زندانی کردند، و این مرد ناصبی و از دشمن ترین مردم با خاندان ابی طالب بود و با ایشان به سختی و خشونت رفتار می کرد.

به او دستور داده شد، هرچه می توانی نسبت به امام سخت گیری کن و سخت گیر باش و آزارش بده، بیش از یک روز نگذشت که احترام و بزرگداشت آن حضرت در نظر او به جایی رسید که در برابر او گونه بر خاک گذارد، و در برابرش دیده به روی حضرت نمی انداخت و سر به زیر بود.هنگامی که حضرت از پیش او، از زندان بیرون رفت آن مرد از بهترین شیعیان خوش عقیده و با شناخت و بصیرترین مردم و ستایشگر آن حضرت شده بود. (1)