علیرضا سیف الدینی: مکان نامریی که از حضور اعضای خانواده شکل می گیرد، بعدها، زمانی که از آن حضور دور شدیم درک می کنیم که خانه از دست رفته است. حتی اگر خود خانه سر جایش باشد.

سهیل سمی: در هزار و یک شب داستان تقدس داره. شخصیت ها در هر شرایطی حتی پای چوبه دار به محض اینکه میگن حکایتی دارم طرف مقابل از هر صنف و جایگاه و شانی میگه حکایت بازگو و چه بسیار کسان که با حکایت گفتن نجات پیدا می کنن. درست مثل خود شهرزاد. این داستان در هزار و یک شب مایه نجات و رستگاری است.

شهلازرلکی: زندگی بدون آرتور شوپنهاور برایم غیرقابل تحمل است! وقتی کم می آورم، وقتی ناامیدی مثل سرطان ریشه می دواند در تمام سلول هایم، می روم کتاب محبوبم «در باب حکمت زندگی» را باز می کنم و می خوانم.

هی! با من از اعتماد حرف نزن... ازش خوشم نمیاد.