بهروز فایقیان: غلامحسین نامی مدرنیسم در هنر ایران را پرونده ای به بایگانی سپرده شده می داند تا مختومه. او معتقد است اساسا گفت وگو و مجادله جدی در خصوص هنر نوگرای ایران که امروز لااقل 93 سال از ظهورش می گذرد، صورت نگرفته و زوایای پنهان بسیار ش، هنوز که هنوز است کنکاش نشده. همه اینها را هنرمندی می گوید که خود از نخستین نسل های مدرنیست ها و از شاهدان عینی پدیده ای به شمار می آید که افت و خیزهای بسیارش از گل گرفتن نمایشگاه مهرگان در خیابان لاله زار در 1338 و پاره کردن آثار نقاشانی چون جلیل ضیاء پور، تا تاسیس گروه «آزاد» در دهه 40 به پیشگامی خود نامی و به عنوان اعتراضی به رویکرد به زعم او سطحی قاطبه