در سی وسومین جشنواره فیلم فجر همه جوان هستند و جویای نام. شوخی ماجرا در این است که ممکن است جوانان پرشور در قیاس مهدکودکی و پیش دبستانی باشند، با این حال ان شاءالله جشنواره سی و سوم باحضور جوانان بهتر خواهد شد: چرا که در این سال های اخیر از فوق دیپلم ها، لیسانس ها، فوق لیسانس ها، دکترها و پروفسورهای سینمای ایران خیری ندیدیم. امید بسته ام به جوان ها، به قدم های تازه از راه رسیده آنها که امیدهای ما را در سینمای ایران به ثمر نشانند. احتمالااین امید به جوان ها جواب می دهد و ما راضی خواهیم بود از فیلم هایی که خواهیم دید.

همیشه خون تازه جذابیت بیشتری دارد، خیلی اهل نوستالژی نیستم واعتقادم بیشتر به جوانان است. فرضا اگر دکتری متخصص، سی و چند ساله باشد و دکتر دیگری با همان تخصص هفتاد و چند ساله، من تن بیمارم را در اختیار همان دکتر جوان می سپارم و خطراتش را می پذیرم که تن علیل بنده دردستان دکتر جوان قرار گیرد و تیغ جراحی اش. همان جوان و جوانانی که به تازگی پا در رکاب گذاشته اند امیدهای فراوان با خود دارند و مطمئن هستم که ناامید نخواهم شد.

سال گذشته نیز فیلم هایی که از جوانان دیدیم اگر کمبود و نقصانی هم داشتند، در عوض شادابی و طراوتی داشتند که به فیلم ها جان می داد و نقایص را کمرنگ می کرد.پیش از جشنواره هیچ یک از فیلم ها را ندیده ام و رویکردم با فیلم های جشنواره به شرط چاقو است، با این حال براساس تجربه وحسم پیش بینی می کنم جوانان تازه قدم در راه گذاشته سینمای ایران جشنواره ای خوندار و جاندار را بر پا خواهند کرد.