این روزها جوانان زیادی در حوزه سینما فعالیت می کنند اما در اینکه چندتایشان موفق شده اند و بدون نشان دادن آه و ناله های جگرسوز شهری ایران توانسته اند توجه جهان را جلب کنند شک و شبهه وجود دارد. مرتضی فرشباف از آنانی بود که توانست به سرعت محل اتراقی برای خود دست و پا کند و با حرف هایی که برای زدن داشت امضای خودش را روی آثار بگذارد و با نخستین فیلم بلند جای پای خودرا در سینمای ایران بیابد.

خیلی زود به سینما علاقه مند شدم. از همان 14، 15 سالگی مطمئن بودم که می خواهم سینماگر شوم و فیلمی بسازم. با وجود اینکه معدل ریاضی خوبی داشتم اما در اواخر سال سوم عقایدم را سوییچ کردم و به سمت کنکور هنر رفتم.