علوم ارتباطات و رسانه امروزه به عنوان یکی از اساسی ترین ابزار های هر کشور به حساب می آید و رشته های مرتبط با این علوم بخشی از اولویت های اصلی علمی به حساب می آیند. اما با نگاهی گذرا به وضعیت کنونی این رشته ها در کشورمان متوجه کم توجهی ها و کمبود های موجود نسبت به این رشته ها خواهیم شد.

نقطه شروع این کمبود ها نقشه جامع علمی کشور است. با بررسی نقشه جامع علمی کشور متوجه خواهیم شد که علوم ارتباطات و رسانه هیچ کدام از اولویت های علمی کشور نیست. در این سند بالادستی در بخش سوم (اولویت ها) می بینیم که در دو بخش علوم انسانی و هنر علوم رسانه و ارتباطات هیچ جایگاهی ندارند و طبق این سند بخشی از اولویت های علمی کشور نخواهند بود.