شامگاه هشتم ژانویه 1959 کوبا آماده پذیرفتن رهبری جدید بود: رهبری که از دل کوه های سئیرامائسترا یکی از بزرگ ترین انقلاب های قرن را هدایت کرد و همزمان با شروع سال جدید میلادی تاریخی نو را برای کشورش رقم زد. صدها هزار تن زیر نورافکن های غول آسایی که آسمان هاوانا را روشن کرده بود منتظر شنیدن سخنان رهبر انقلاب شان بودند. باتیستا روز اول ژانویه از کوبا گریخته و کوبا را تسلیم کاسترو و مردانش کرده بود. دیکتاتوری باتیستا به نقطه پایان خود رسیده بود و حالانوبت حکومت مردی بود که مردم کوبا او را منجی ملت می نامیدند و آرزویشان دموکراسی و اصلاحاتی بود که کاسترو وعده اش را داده بود. کاسترو با غروری وصف ناپذیر