بازیکن سالاری مسئله ای است که کرارا در فوتبال ایران دیده می شود ولی این باراز سوی کسانی به آن دامن زده شده که خود، داعیه مبارزه با بازیکن سالاری داشته اند. در میان همه مشکلات و عیب و ایرادهای فوتبال امروز ایران شاید کمتر به معضلی به نام بازیکن سالاری توجه شود. این مسئله برخلاف سایرایرادها مخفی است و خیلی کم به چشم نمی آید. درمعدود مواردی که با این ناهنجاری روبرو هستیم اگر برخورد درست و به هنگام صورت نگیرد دامنه اش آنقدر گسترده می شود که می تواند تمام فضای فوتبال را اشغال کند و کاری کند که رابطه ها مجال نفس کشیدن به قانون و مصلحت ندهند.فوتبال یک ورزش گروهی است. پرداختن بیش از حد به یک بازیکن، ساختار و سازمان فوتبال را به هم می ریزد. فوتبال ملی هم از این مسئله ضررمی کند. بازیکن سالاری باعث می شود که تیم ها کمتر به دنبال سازندگی باشند و تمام هدفشان جذب بازیکنان اسم ورسم دارباشد. از طرفی چون تمام تمرکز باشگاه روی خرید بازیکن بوده و سازندگی صورت نگرفته، جایگزینی هم ندارند که درصورت نیاز جای بازیکن نامداررا با آن پر کنند و در نتیجه مجبور می شوند که بیشتر به او بها بدهند و به بازیکن سالاری دامن بزنند.