گروه رادیو و تلویزیون- در عصری که تکنولوژی روش های متعددی برای ارتقای کیفیت بصری آثار در اختیار برنامه سازان قرار داده است، حتی یک اثر ساده و به دور از خلاقیت و نوآوری هم می تواند از چشم مخاطب بیفتد و سبب شود تماشاگر چشمانش را حتی برای بهترین و مفیدترین برنامه ها هم خسته نکند.

در عوض استفاده از تکنیک های بصری و ارائه تصویر جذاب باعث می شود یک برنامه نیمی از مسیر جذب مخاطب را طی کند و بتواند پیامش را ساده تر، موثرتر و جمع بیشتری از مخاطبان ارائه کند. دقیقا به همین دلیل است که تیزرهای تبلیغاتی و برنامه های آموزشی از رنگ و لعاب بهتری برخوردارند و با تکنیک های بصری تازه تری ساخته می شوند. توجه به تکنیک های بصری و تاثیرگذاری آنها در تبلیغات بیشتر از برنامه های آموزشی مد نظر قرار می گرفت، اما به مرور برنامه های آموزشی هم به رازهای جذابیت و تاثیرگذاری توجه نشان دادند و حالاساده ترین برنامه های آموزشی که مخاطبانی خاص و محدود دارند نیز از خودآرایی و جذابیت های بصری غافل نمی مانند. از جمله این آثار می توان به برنامه «گوش به زنگ» که در گروه جهاد شبکه یک و از مجموعه سیمای آبادی ساخته شده، اشاره کرد.

این برنامه از تکنیک تلفیقی برخوردار است که نمونه اولیه و ابتدایی آن را در برنامه «علی کوچولو» به خاطر داریم. شخصیت های این برنامه را بازیگرانی خلق کرده اند که تصویر آنها روی زمینه ای از نقاشی های متعدد قرار گرفته و همچنین از انیمیشن نیز برای نمایش برخی نمادهای حرکتی استفاده شده است. تکنیک تلفیقی میان برنامه «گوش به زنگ» و رنگ و لعاب آن باعث می شود، حتی مخاطب شهرنشین که شاید هرگز سر و کارش به کشاورزی و دامداری نیفتد به دیدن این برنامه بنشیند و از پیام های آموزشی این برنامه استفاده کند، در حالی که مخاطب اصلی این برنامه کشاورزان و دامداران هستند و در هر قسمت از آن درس هایی درباره نگهداری از محصولات یا مقابله با آفات گیاهی و بیماری های دامی به کشاورزان و دامداران ارائه می شود. بعد از انیمیشن های آموزشی وزارت نیرو و راهنمایی و رانندگی که مخاطبان گسترده ای داشتند و برای تاثیر بر عموم مردم از تکنیک هایی چون انیمیشن بهره می بردند، شکل و شمایل برنامه «گوش به زنگ» که مخاطبانی به مراتب کمتر دارد، از نگاه حرفه ای برنامه سازان تلویزیون حکایت می کند.