قرآن برای هستی ویژگی هایی گفته که نشان دهنده درک و فهم و شعور آن است. این صفات عبارتند از:

1. اسلام و انقیاد: خداوند می فرماید: و له اسلم من فی السماوات و الارض؛ هر که در آسمان و زمین است اسلام آورده و برای خدا منقاد است.(آل عمران، آیه 83)؛

2. تسبیح گو: خداوند در آیات گوناگون از «تسبیح» همه هستی سخن به میان می آورد. الف: گاهی به صورت فعل ماضی است: سبح لله(حدید، آیه 1)؛ ب: گاهی به صورت فعل مضارع است: یسبح لله(جمعه، آیه 1)؛ج: گاهی به صورت مصدر است: سبحان الذی(اسراء، آیه 1) د: و گاهی هم به صورت امر است: سبح اسم(اعلی، آیه 1)

3. تحمید: تسبیح هستی با «تحمید» آمیخته است: إن من شی ء إلا یسبح بحمده؛ هیچ چیزی نیست مگر آنکه با حمد تسبیح می گوید.(اسراء، آیه 44)

4. سجده: سجده برای همه موجودات تکوینی نظام آسمان و زمین است: و لله یسجد ما فی السماوات و ما فی الارض(نحل، آیه 49)

5. اطاعت: اطاعت فرمان الهی برای کل آسمان و زمین است: فقال لها و للارض ائتیا طوعا او کرها قالتا اتینا طائعین؛خداوند به آسمان ها و زمین فرمود: بیائید در حال اطاعت یا کراهت؛ آن دو گفتند: در حالت اطاعت می آئیم.(فصلت، آیه 11)؛ یعنی به آسمان و زمین فرمود: خواه و ناخواه بیایید! آن دو نیز عرض کردند: خواهان آمدیم و نخواستن در ما نیست! در اینجا با اینکه آسمان وزمین تثنیه است ولی جواب آنها جمع است و گفتند:اتینا طائعین و نگفتند: «طائعین»؛ یعنی ما آسمان و زمین با همه موجودات، برده وار آمدیم.

شاید ازاین رو در قیامت وقتی خداوند می فرماید: لمن الملک الیوم؟، کل نظام می گوید: لله الواحد القهار؛ برای خداوند واحد قهار است؛ زیرا آن روز، روز حق است: ذالک الیوم الحق.(نباء، آیه 39)