با توجه به شرایط بورس در ایران به طور معمول تحلیل های تکنیکال و تحلیل های متعارفی که در دنیا وجود دارد، کارگر نخواهند بود. بازار ما از عمق بسیار کمی برخوردار است و سهام شناور به عنوان سهامی که افراد بتوانند آن را خریدوفروش کنند بسیار محدود است. درصد قابل توجهی از سهام موجود در بازار سرمایه، دولتی باقی مانده است و جزو سهام شناور محسوب نمی شود، به نحوی که تا 90درصد ارزش سهام موجود در بازار قابل معامله نیست. ضمن اینکه بخشی از این سهام محدود، تکرارشونده است، یعنی در هلدینگ یک شرکت در بورس خریدوفروش می شود و همزمان سهم شرکت زیرمجموعه همین هلدینگ به صورت جداگانه مورد معامله قرار می گیرد، درنتیجه نمی توان تحلیل های صرف تکنیکال را در این بازار پذیرفت. در این شرایط عملکرد چندشرکت بزرگ و شبه دولتی می تواند تاثیر عمده ای در بازار ایجاد کند و با بالاو پایین رفتن قیمت یک یا چند سهم، سرنوشت بورس تعیین شود.

این درحالی است که در روز های اخیر در ادبیات تحلیل های تکنیکال، به رسیدن شاخص به نقطه قرمز اشاره می شود. همان طور که پیش تر گفتم نمی توان این قبیل تحلیل ها را در بازار سرمایه ایران بدون تحلیل های بنیادی مورد توجه قرار داد، البته وجود برخی علایم، تداوم روند نزولی بازار سرمایه در روز های آتی را تایید می کند؛ یکی از مهم ترین این علایم وضعیت دشواری است که اقتصاد ما در آن قرار دارد. این وضعیت تاثیر خود را بر شرکت های ایرانی، معیشت مردم و درنهایت شرایط معاملات خواهد گذاشت.

نکته دیگری که می توان به آن اشاره کرد شرایط قیمت به درآمد (P/E) است. (P/E) نیز به درستی در ایران تجربه نشده است و باید آن را نسبت به میزان تورم سنجید.

در کشوری که تورم آن دودرصد و نرخ بازدهی آن چهار تا پنج درصد است، منطقی به نظر می آید که (P/E) آن 20مرتبه باشد، اما در شرایطی که سود بانکی 28 تا 30درصد باشد، بازدهی بین بانکی چیزی حدود 8/3مرتبه است. درنتیجه (P/E) بازار سرمایه ایران که درحال حاضر پنج تا شش مرتبه است نمی تواند جذاب باشد.

تحلیل ها در بازار سرمایه با نگاه به آینده صورت می گیرد. در شرایطی می توان انتظار داشت مردم به سرمایه گذاری دست بزنند که افق بهتری را تصویر کنند و امید داشته باشند که کسری بازدهی آنها در روز های آینده ترمیم شود.