انسان از یک طرف به جسم وابسته است و جسم ذاتا متغیر است و از طرفی به روح و نفس وصل است و عقل جنبه ثبات و وسیله تعالی آن است و تغییر و حرکت نحوه وجود است و وجود دو مرتبه دارد: مرتبه <شدن> و سیلان و مرتبه < بودن>.هرچه در دار هستی، هستی دارد، ظهورات و تجلیات حقیقت یگانه وجود است. انسان هم ظهور آن حقیقت یگانه ای است که آرام و قرار ندارد و منزل به منزل راه کمال دیگر می پیماید؛ این حرکت هرگز توقف ندارد تا انسان با اختیار خود همه کمالات ممکن را کسب نماید. انسان موجودی است که با اراده و اختیار خود، با حرکت از نفس جزئی خود از مرحله جمادی و نباتی و حیوانی تا مرحله ناطقیت در جهت استکمال فردی و اجتماعی خود گام برداشته، خود و جامعه خود را می سازد.آنچه درمقاله حاضر می آید تاملی برشان مقام انسان در نظام عالم است که در ادامه می خوانید: