احتمالاباید بابت تعهد به عهد رییس جمهور و همچنین وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی و معاونت هنری اش، بابت احیای ارکسترها راضی باشیم؛ که هستیم؛ بابت جشن بازگشایی ارکستر سمفونیک تهران هم خوشحالیم، ولی بیشتر خوشحال خواهیم شد، زمانی که جشن هزارمین اجرای ارکستر سمفونیک تهران را در آینده نزدیک شاهد باشیم؛ برای ارکستری که چنددهه قدمت دارد، آرزوی محالی نیست؛ حداقل از اینکه تیم ملی فوتبال را در یک هشتم نهایی تصور کنیم، دورتر نیست! یک تشکر ویژه هم از کسانی که احتمالاچون کاری انجام ندادند، دخالت نکردند و اینگونه به بازگشایی این ارکستر کمک کردند، می کنم. ردیف های جلویی تالار وحدت در جشن دیشب-که خیلی خوشحال بودند و خندان- باید متعهد به وعده ها و ادامه راهی که بسیار هم مشکل هست، باشند؛ برخلاف آنچه یکی از مدیران این بازگشایی در مراسم گفت، همه مشکلات ارکسترهای مظلوم ما اقتصادی نیست؛ شاید مشکل اقتصادی کمربند مشکلات ارکسترها باشد؛ با علی رهبری و با تک تک اعضای ارکستر صادق باشیم؛ به علی رهبری اعتماد کنیم؛ لااقل یک بار که یک انتخاب درست انجام شده، پایش بایستیم و البته ممنون از مایسترو، علی رهبری، که هستید و ممنون از کسانی که مسیر دشوار حضور علی رهبری را هموار کردند؛ راستی آقای رهبری برخلاف توصیه شما، اجازه بدید «بدبینی ها» رو فراموش نکنیم؛ بذاریمشون یه کناری، دم دست، ولی نگاهشون نمی کنیم. فراموش کردن خاطرات بد و نتایج اونها حتما سبب تکرار اون ها میشه؛ دوستانه شما هم این کار رو نکنید. چه خوب شد که هوا بهاریه و دم نوروز این اتفاق افتاد؛ چه خوب که پدرام فریوسفی رو ساز به دست دیدم و جای علیرضا خورشیدفر عزیز بسیار خالیه؛ کاش از شروع سال جدید اتفاقات بد رو هم در کنار بدبینی ها بذاریم و به روزهای خوب امیدوار باشیم. هرچند «با یه گل باهار نمیاد»؛ ولی امیدوارم «مشت، نمونه خروار باشه» امید آخرین چیزیه که از دست خواهیم داد.

منتقد موسیقی