اسفند برای ما یادآور درگذشت دکتر حسین گل گلاب است: مردی که شاید مشهورترین و مردمی ترین اثرش، سروده ای باشد که در قالب سرود ملی ایران، با آهنگی از روح الله خالقی و صدای غلامحسین بنان در یادها ماندگار شد.

فارغ از دلیل ساخته شدن این اثر که روایت های مختلف و با شدت های مختلفی از مردم شنیده می شود و البته همه آنها هم از طرف نزدیکان گل گلاب و خالقی رد می شوند، غنای کلام و واژگانی که در این اثر به کار برده می شود، نوید ماندگاری این قطعه ملی را می دهد. از طرف دیگر، سنت شکنی خالقی در اینکه نوایی شاد حماسی را در مایه دشتی می سازد که پیش از آن باور عام و خاص بر محزون بودن این مایه بود، خود عامل دیگری در ماندگاری این اثر بود.