«پدیدارشناسی هوسرل»، عنوان اثری است که فلسفه هوسرل را از نخستین تحلیل هایش در «منطق» و «روی آورندگی» تا فلسفه «فرارونده» در دوران بلوغ فکریش شامل می شود.

این اثر، در راستای تبیین پدیدارشناسی هوسرل، به رشته تحریر درآمده و نویسنده اثر مدعی است که به جای برخی سویه های سنتی تر فلسفه هوسرل مانند انتولوژی صوری یا ذات باوری وی صرفا به دنبال بسط پدیدارشناسی او بوده است. از این رو، با تدوین این اثر در سه فصل، کوشیده است تا حد زیادی چشم اندازهای سیستماتیک و نظرگاه های گاهشمارانه را به هم پیوند زند و مجموعه ای را مدون سازد که از طریق آن بتوان تکوین فلسفه فرارونده دوران بلوغ فکری هوسرل را دنبال کرد.

این کتاب نخست به نظریه هوسرل در باب «روی آورندگی» می پردازد؛ چرا که توصیف هوسرل از معطوف بودن آگاهی به ابژه، یکی از مهمترین و اثرگذارترین تحلیل های او است و در ادامه شرحی از عناصر اصلی فلسفه «فرارونده» هوسرل ارائه شده است؛ اینکه چرا هوسرل مدعی می شود، پدیدارشناسی نوعی ایده آلیسم است؟ در این بستر، زهاوی، مفهوم «اپوخه»، «فروکاست» و «تقویم» را توضیح داده است. در پایان نویسنده به تعدادی از تحلیل های پدیدارشناختی انضمامی تر هوسرل بازگشته که مدعی است، تحقیقات متاخر هوسرل درباره «بدن»، «زمان» و «بیناسوبژکتیویته» را نباید صرفا به مثابه تحلیل هایی درک کرد که وی اصول پدیدارشناختی از پیش مستقرشده را برای آنها به کار می گیرد. کتاب حاضر نشان می دهد، تحلیل هوسرل درباره این مفاهیم انضمامی، به تامل پیوسته ای از اصول بنیادین پدیدارشناسی منتهی شده است.