تشکیل عفونت بیمارستانی و ابتلای بیمار در محیط بیمارستان تابع این چرخه است که عفونت بیمارستانی و میکروب ها و باکتری ها و ویروس های مقاوم معمولادر فضای بیمارستان وجود دارد که بسته به یک عامل واسط – انسان، تجهیزات، شرایط – به بیمار منتقل می شود. به همین سبب تاکید فراوان وجود دارد که وسایل مورد استفاده، افراد و تکنیک های جراحی باید همیشه در شرایط استریل باشد. در هر مرحله که استریل بودن وسایل، افراد یا تکنیک ها رعایت نشود عفونت موجود در فضای بیمارستان وارد بدن بیمار می شود. علایم عفونت هم معمولاپس از گذشت 72 ساعت از ورود میکروب و مستقر شدن در بدن بیمار خود را نشان می دهد که نخستین علامت ها، تب است و اگر در زمان مناسب،

کشت خون انجام شود می توان علایم عفونت را هم شناسایی کرد. هرچند که بروز تب در نوزادان ممکن است الزاما به ابتلابه عفونت بیمارستانی ربط داده نشود و تیم درمان و مراقبت از نوزادان دچار خطای تشخیص بشوند. آسینتو باکتر از شایع ترین انواع عفونت های بیمارستانی است که در محیط آلوده و غیر استریل یا توسط تیم درمان غیر استریل و تجهیزات غیر استریل منتقل می شود و وظیفه کمیته کنترل عفونت هم اندازه گیری مستمر این نوع عفونت بیمارستانی است که در صورت شیوع این نوع عفونت می توان قصور را متوجه رعایت نشدن تکنیک های استریل توسط تیم درمان و انتقال عفونت در محل تولد نوزاد و سپس ضعف نظارت و کنترل میزان عفونت در محل مراقبت نوزادان دانست. در عین حال باید توجه داشت که نوزادان مقاومت بسیار کمتری در مقایسه با افراد بزرگسال دارند و برای فرد بزرگسال که از سیستم ایمنی قوی تری برخوردار است، در صورت تشخیص زودهنگام می توان ابتلابه آسینتوباکتر را با آنتی بیوتیک ها کنترل و درمان کرد اما برای نوزادان که قدرت دفاعی هم ندارند هرگونه درمان پس از ابتلابی فایده است.