آدمی را می شناسم 34 ساله، متاهل، لیسانسه و کسی که برای کارشناسی ارشد درس می خواند. کسی که از شغلش راضی نیست اما لذت بردنش از زندگی بگیر و نگیر دارد. یک روز احساس می کند دنیا را در مشت گرفته است و روز دیگر دست و پا بسته ترین موجود جهان است. این حس های دوگانه اما به مدل برخورد صاحب کارش با او برمی گردد. بستگی دارد که کارفرما آن روز از کدام دنده بلند شده باشد: بخواهد او را عاصی کند یا کاری به کارش نداشته باشد. بستگی دارد که موازنه میان اضلاع مثلث کاری اش برقرار باشد یا نه. اگر این عوامل متعدد در جای خود قرار بگیرند، او می تواند یک روز خوب را از سر بگذراند. پس از کار به خانه برود و در کنار خانمش