استاد «بزرگ لشگری» جزو نخستین آهنگسازانی است که برای سازهای مختلف، موسیقی نوشته است و پیشینه کاری ایشان به همان ابتدای راه اندازی رادیو در ایران به سال 1319 بازمی گردد. در آن زمان اگرچه هنوز دستگاه ضبط صدا وجود نداشت اما استاد با وجود تنگناها با جدیت به فعالیت هنری می پرداخت که با توجه به شرایط آن زمان، کاری بی بدیل و چون نام بلندشان، بزرگ بود.

در مراسم بزرگداشت استاد لشگری که سال گذشته انجام شد دو قطعه بسیار زیبا و دوست داشتنی اجرا کردم. یکی قطعه «طوفان» به رهبری و تنظیم مرتضی خان حنانه و دیگری قطعه معروف «دو سه شب که چشمام به دره» که در آن ساز ویلون مجتبی میرزاده بخوبی شنیده می شود، اگرچه دقیقا نمی دانم تنظیم این کار از آن چه کسی است.

اما خدا را شکر می کنم که پس از رفع محدودیت هایی که برای موسیقی وجود داشت، هنوز هنرمندی چون بزرگ لشگری در بین ما بود که در دهه 1360، بتواند پیانو را به ایران وارد و نمایندگی کمپانی Yamaha را در مملکت ما راه اندازی کند و با گرفتن امتیازات این شرکت، به نوعی جریان سازی کند.

یکی دیگر از کارهای بسیار ارزنده استاد بزرگ لشگری، برپایی گالری پیانو در فرهنگسرای نیاوران بود که سبب شد سالنی در اختیار معلمان موسیقی قرار گیرد و با این حرکت به خارج از کشور نشان داده شد که در مملکت ما موسیقی با ساز پیانو هم انجام می شود و محدودیتی از این بابت وجود ندارد.

نوازنده پیانو