خصوصی سازی خیلی چیز خوبی است دولت را از خرج های زیاد آزاد می کند و مردم را هم از «ندارم، ندارم!»های دولت اما به شرطی که حساب و کتاب داشته باشد.شما چون وقت یا تخصص کافی ندارید، برای رنگ کردن خانه یا لوله کشی یا حتی نصب لوستری که تازه خریده اید دست به دامان بخش خصوصی می شوید اما زنگ نمی زنید که یک نفر از بخش خصوصی برود جای شما گواهینامه بگیرد یا جای بچه شما به مدرسه برود یا جای شما فیلم بسازد که بفرستید «کن» حالش را ببرید!

سعید فلاح فر، کارشناس میراث فرهنگی و نویسنده کتاب «مطالعه و شناخت بناها و محوطه های تاریخی» در این باره می گوید: «در دوره ریاست آقای بقایی و مشایی هرچه فریاد زدیم که بخش خصوصی تعریفی دارد، کسی نشنید.

همچنین یادم هست در دوره ریاست آقای مرعشی، من و مرحوم مهریار و یکی از روزنامه نگاران دعوت شدیم برای همفکری. ایشان اصرار داشت که بناها و محوطه های میراث فرهنگی باید به بخش خصوصی واگذار شود هرچه ما گفتیم نه، قبول نمی کرد. آخر به ایشان گفتم این طور که شما می گویید در نهایت ما باید منتظر دیزی سرای سلطانیه و پاتیناژ تخت جمشید باشیم. این ها را که نمی توان به بخش خصوصی اجاره داد.»

حالاچرا این حرف را زده؟ گزینه یک.چون بعد از ناهار، می خواسته قدمی بزند غذایش هضم شود. گزینه دو.چون علاقه ای به گسترش فرهنگ دیزی خوری و چرخش روی شست پا در ورزش پاتیناژ نداشته. گزینه سه.چون در عمارت تاریخی «مسعودیه» یک بازارچه خیریه زده اند و او از کارهای خیریه بد ش می آید!

جان هر که دوست دارید الان من بیایم نه داخل یک عمارت نوساز چند ده میلیاردی توی زعفرانیه، که جلوی درش، یک بازارچه خیریه بزنم، صاحبخانه از من طلب خسارت 300، 400 میلیونی نمی کند؟!