غصه دار هستیم قبول، عزیزمان از دنیا رفته است قبول، اما بی منطق ترین حرکت ممکن این است که در بحبوحه عزاداری مان، فرافکنی کنیم و پرستار بینوا را در بیمارستان به باد کتک بگیریم.

شاید با خودتان بگویید مگر می شود کسی دق و دلی اش را سر پرستار خالی کند؛ آن هم پرستاری که صبح تا شب بر بالین بیمار خدمت کرده و برای سلامت بیمار از انرژی و سلامت خودش مایه گذاشته است. همین دیروز، یک پرستار مرد با ضربه قیچی جراحی زخمی شد و الان هم بستری است؛ جرمش هم این بوده که بیمار داخل آمبولانس در حین انتقال به بیمارستان، فوت کرده است.

آن طوری که مهر خبر داده، این بیمار بسیار بدحال در آمبولانس و در حین انتقال به یک مرکز درمانی در تربت حیدریه فوت می کند.وقتی همراهان بیمار که به دنبال آمبولانس در حرکت بوده اند، در بیمارستان متوجه این اتفاق می شوند، به شدت از کوره درمی روند و با قیچی، به جان پرستاری که گویا در دسترسشان بوده است، می افتند؛ طوری که انگار پرستار، این بیمار اورژانسی را کشته است.

در روز 12 فروردین امسال هم مردی که برای مداوای پانسمان دستش به بیمارستان شهید مدرس شهرستان ساوه مراجعه کرده بود، به دو پرستار این بیمارستان حمله کرد و در نهایت یکی از دانشجویان پرستاری این بیمارستان، از ناحیه ران چاقو خورد. اینها دو اتفاق ناگواری است که از ابتدای امسال تا امروز برای پرستاران اتفاق افتاده و البته خیلی خوش خیالی است اگر فکر کنیم این اتفاق های ناگوار تا پایان امسال، فقط به همین دو مورد ختم خواهد شد.

جدا از این که انتظار می رود با خاطیان این حوادث برخورد قضایی جدی شود، این اتفاق های زننده نشان می دهد هنوز برخی شهروندان، نحوه رفتار درست با کارکنان نظام سلامت را نمی دانند. راهش هم این نیست که برای هر پرستار، یک مامور پلیس بگذاریم، بلکه راه حل پایدارش این است که رسانه ها، مسئولان بیمارستان و نهادهای فرهنگساز، به مردم آموزش دهند که جامعه پرستاری به عنوان قشری زحمتکش و پرکار، تمام توانش را برای نجات بیماران به میدان آورده و حداقل اگر از آنها تشکر نمی کنیم، آنها را مقصر ناراحتی یا مرگ بیمار ندانیم.