داشتم کتابی می خواندم به نام «زوال کلنل» که تازگی ها وارد بازار قاچاق شده و دست به دست می گردد. نویسنده کتاب را نمی شناسم. قطعا محمود دولت آبادی نیست. این نثر شلخته و زبان سطحی و ولنگار، نمی تواند مال دولت آبادی باشد. آخر او آنقدر با واژه ها کشتی می گیرد تا رامشان کند و در نهایت به زیبا ترین شکل در کنار هم بچیندشان. وسواس زبانی و کلامی او زبان زد همگان است. اما در این نسخه، هیچ اثری از آن همه وسواس و خلاقیت زبانی دیده نمی شود. به نظر می رسد کار یکی از نوقلمان خارج نشین باشد؛ کسانی که ارزش واژه ها را نمی دانند و فقط به قصه گویی توجه دارند. البته می دانیم که دولت آبادی هم رمانی دارد به همین نام که چون در ایران اجازه نشر نیافته، به زبان آلمانی ترجمه و منتشر شده است. حدس می زنم یک مترجم تازه کار که نمی داند دولت آبادی افعال «می نمود یا می گردد» را به کار نمی برد، از روی رمان کلنل، نسخه ای با سلیقه سطحی خود نگاشته و به جای اثر سترگ و درخشان دولت آبادی قالب کرده است. هر صفحه ای از این کتاب را می خواندم، دولت آبادی را می دیدم که با چشمان گریان و چهره ای خشمگین به دیوار تکیه داده و می خروشد. آخر چرا باید به چنین عقوبتی گرفتار شود؟ [...] سرگذشت کلنل، شخصیت اصلی این رمان، بخشی از تاریخ معاصر است [...] آنها که در بخش ممیزی کتاب کار می کنند، لابد می دانند که این روز ها، نمی توان مانعی برای جریان فرهنگ و هنر ایجاد کرد. کافی است اثری خلق شود، خود اثر راهش را به سوی مخاطب پیدا می کند. این وسط علاوه بر ضایع شدن حق وحقوق خالق اثر، شان و اعتبار اثر هم مخدوش می شود. من به عنوان یک دوستدار ادبیات معاصر، از همه کسانی که مشتاقند این کتاب را بخوانند، خواهش می کنم، این نسخه جعلی را نخرند و نخوانند. باور کنید پشیمان خواهید شد. من که نیمه کاره رهایش کردم.