با روند توسعه ای هندبال در سال های گذشته خیلی ها امیدوار شدند این ورزش همپای والیبال و بسکتبال در آسیا افتخار آفرین می شود و در جهان قابل احترام اما فرصت های هندبال در همان روزها به تهدید تبدیل شد و امروز شرایط این ورزش اصلاخوب نیست و آینده ای خطرناک تر دارد. اگر چه مدیریت هندبال بتازگی به ثبات رسیده و مدیری از جنس هندبال سر کار آمده است، اما واقعیت این است هندبال توالی نسل ها را از دست داده است.

روی این اصل باید با برنامه های کوتاه، میان و بلندمدت در انتظار رشد هندبال در سال های بعد بود. مسابقه های جهانی قطر دلیل قانع کننده ای برای ورزشی بود که ستارگان آن پیش از این موفقیت های بی بدیلی در راه مسابقه های متعدد به دست آورده بودند و اوج تجربیات خود را در عرصه جهانی به نمایش گذاشتند.

با وجود این آیا هندبال ایران بازهم جهانی خواهد شد؟ این پرسشی است که ذهن علاقه مندان این ورزش را به خود مشغول کرده است هر چند از همین امروز با استعدادهای موجود و جدیت در کارپایه ای و برنامه ریزی علمی می توان به افق های روشن رسید.در هندبال ستارگانی مانند برادران استکی با قابلیت بازی در لیگ های معتبر از جمله آلمان یا ایمان جمالی که به مجارستان رفت، تولید منابع انسانی کارساز و اثرگذار را در این ورزش نوید داد، اما متاسفانه به یکباره این نوار سازندگی و توسعه از هم گسیخت اما آنچه به جای ماند این است که هندبال ایران جا برای کار دارد و در سایه تلاش بیشتر ستارگان این ورزش ظهور می کنند. از دست دادن فرصت های هندبال در رده های نوجوانان و جوانان در سال های قبل به این سادگی ها جبران نمی شود فقط می ماند ساماندهی استعدادهای خودجوش که در کشورمان به حد دلخواه یافت می شود و مدیریت کردن بخش های عظیمی از شاخصه های پیشرفت هندبال.