شهید علی اکبر پاشایی در سال 18 بهمن 1344 در کرمانشاه دیده به جهان گشود. در همان اوان کودکی سعی در انجام فرائض دینی داشت، در جلسات قرآن مساجد شرکت می نمود کلاس پنجم ابتدایی بود که انقلاب اوج گرفت و علیرغم سن کم در راهپیمایی ها شرکت می کرد، نماز جمعه را ترک نمی کرد، در انجمن اسلامی مدرسه فعالیت داشت. همیشه آرزو داشت که به جبهه برود. هنگام شروع جنگ تحمیلی در دو سنگر علم و جبهه به مبارزه پرداخت و در تابستان ها به جبهه می رفت و هیچ وقت هم از درس عقب نمی ماند در سال 64 موفق به قبولی در دانشگاه تهران – دانشکده ابوریحان رشته بهداشت عمومی شد. از جمله فعالیت های ایشان در دوران جنگ و جهاد حضور در عملیات های والفجر2، والفجر4، خیبر، کربلای 5، کربلای 8 بود. شهید علی اکبر پاشایی سرانجام در تاریخ 5 مرداد 1365 پس از انجام رشادت های فراوان به فیض شهادت نائل آمد.

در فرازهایی از وصیت نامه شهید دانشجو «علی اکبر پاشایی» می خوانیم:

و اما مادر عزیزم چه بگویم واقعا شرمنده ام از رویت. از دست های سوخته ات، از قامت خمیده ات که چون شمع سوختی و ما را به اینجا رساندی.

پدرجان! من هیچ فرزند خوبی برایت نبودم و خیلی تو را اذیت کردم، به خدا قسم! شرمنده ام و امیدوارم حلالم کنی و ببخشی که دستم کوتاه است و بار گناهانم سنگین.

پدرجان! تو را به خدا می سپارم و وصیت می کنم به تقوی و به اینکه در خط امام باشی و مشت محکمی بر دهان دشمنان امام و اسلام بکوبی و تقاضا دارم از خدا بخواهی که مرگ مرا شهادت در راهش قرار دهد و در قیامت روسفید در برابرش بایستم.

امید آن دارم که شما خانواده عزیزم و کلیه کسانی که این وصیت نامه را می خوانید و یا می شنوید همواره در خط امام و یار و یاور اسلام و مسلمین باشید و بدانید خدا با صابران است و این خون های به ناحق ریخته شده هیچ گاه بی ثمر نمی ماند و روزی می رسد که نهال اسلام و انقلاب اسلامی به واسطه این خون های مقدس شهیدان ثمر می دهد.