بررسی فعالیت احزاب در طول سال های پس از انقلاب نشان می دهد که با وجود ثبت صدها حزب و تشکل سیاسی در کشور، نظام حزبی منسجمی شکل نگرفته و به ندرت دیده شده افرادی از یک حزب فعالیت خود را شروع کنند و به رده های بالای مدیریتی دست یابند.

احزاب در ایران تنها هنگام انتخابات ظاهر می شوند، اما پس از برگزاری آن گویی روزه سکوت می گیرند و در برابر اقدامات دولت و مجلس معمولانظاره گر می مانند. حزب های کشور اصولادر طول سال منفعل عمل می کنند و تحلیلی جامع از وضعیت سیاسی و اقتصادی کشور ارائه نمی دهند، حال آنکه انتظار می رود که همواره وضعیت کشور در عرصه های گوناگون را رصد کنند و در مواقع لازم در صحنه حضور داشته باشند و عملکردها را مورد نقد خود قرار دهند.

اقتصاد حلقه گم شده احزاب در ایران است و منفعل عمل کردن احزاب در این بخش بیش از هر بخش دیگری به چشم می آید. به راستی جایگاه اقتصاد در نظام حزبی کشور به چه صورت باید باشد تا اعضای حزب به نتیجه مشخصی درباره مسائل گوناگون اقتصادی برسند و نقش آن را تعریف کنند. حال که کشور با ده ها مشکل در زمینه اقتصادی روبه رو است از حدود 220 حزبی که مجوز فعالیت دارند کدامیک برای حل این مشکلات دارای راه حل هستند؟

آیا کمیته ای به نام اقتصاد در احزاب کشور وجود دارد یا اینکه فقط فعالان سیاسی یا مسوولان اجرایی جلساتی که بیشتر شبیه دورهمی یا دید و بازدید است برگزار می کنند و به همین خاطر است که معمولاتحلیلی قوی درباره مسائل سیاسی و اقتصادی کشور ندارند؟ باشگاه اقتصاددانان این موضوع را با کارشناسان و صاحبنظران مختلف در این میان گذاشته که اصولاجایگاه اقتصاد در احزاب چیست و فعالان حزبی درباره اقتصاد چگونه می اندیشند. آیا می توان از درون دیدگاه های مختلف سیاسی به اجماعی واحد برای حل مسائل اقتصادی کشور رسید یا خیر؟