اکثر ترانه های ماندگار، از محتوای غنی و قابل توجهی برخوردارند و بیشتر مسائل و دغدغه های اجتماعی را مورد توجه قرار می دهند. این آثار حاصل همدلی، همکاری و همفکری پدیدآورندگان آن بوده و صرفا برای کسب نام و نان و شهرت نبوده است.

ترانه، گونه ادبی است که قدمتی دارد به در ازای تاریخ و انسان از زمانی که به زندگی اجتماعی روی آورده، همواره با آن دمساز و همراه بوده است. برخی پژوهندگان ترانه را حاصل کار دسته جمعی می دانند و بر این باورند که انسان های اولیه برای کارهای دسته جمعی، موضوع و مساله و مطلبی را یکدل و یک زبان به طور ریتمیک تکرار می کردند، موید این نظر است. همچنین در همه جوامع بشری و بخصوص کشور ایران، ترانه مقدم بر شعر بوده، نیایش های زرتشت هم به نوعی به زبان ترانه بوده و موید این موضوع است.