نظریه ای در انسان شناسی وجود دارد که می گوید انسان، اول آواز خواندن را آموخت سپس توانست تکلم کند؛ یعنی نخست از پرندگان و حیواناتی که صداهای معنی داری تولید می کردند یاد گرفت که صداهایی منظم و یک شکل به صورت آواز ایجاد کند و کم کم آنها را به شکل صداهایی آهنگین دربیاورد و به نوعی یک موسیقی یا آواز ابتدایی ابداع کند.

بر این اساس، کسانی که این نظریه را مطرح می کنند، معتقدند موسیقی مقدم بر کلام پدید آمده است. آنها بر آنند که انسان های اولیه در قالب ترانه یا کلام آوازی با یکدیگر تعامل می کردند. بر مبنای ادعای آنها می توان قدمت ترانه را نزد بشر به اجتماعات انسان های اولیه نسبت داد.