نخستین آلبوم رسمی موسیقی رپ سرانجام مجوز گرفته و به صورت رسمی منتشر خواهد شد. این خبری بود که روز گذشته در بسیاری از رسانه ها منتشر شد و طبعا حاشیه هایی را هم همراه خود خواهد داشت.

هر چند هنوز برای قضاوت زود است و باید پس از شنیدن این آلبوم درباره کیفیت آن نظر داد، اما نام موسیقی رپ طی سال های گذشته در کشورمان با واکنش های متفاوتی روبه رو بوده است. استادان صاحب فن هنر موسیقی در کشورمان اغلب به وجود چنین موسیقی ای روی خوش نشان نداده اند و همواره با وجود آن به شکل رسمی مخالف بوده اند.

این شرایط تقریبا درباره موسیقی راک هم وجود دارد و آلبوم هایی که به موسیقی راک می پردازند، با عنوان موسیقی تلفیقی مجوز گرفته و فعالیت می کنند. اما اگر نگاه عمیق تری به موضوع داشته باشیم، می بینیم شاید یک راه حل برای کنترل این موسیقی ها این است که آنها را به بازار رسمی موسیقی کشور راه داده و فضایی برای فعالیت رسمی و به تبع آن کنترل آنها داشته باشیم.

موسیقی راک، رپ و هر نوع موسیقی دیگری می تواند در سایه قانون فعالیت درستی داشته باشد، اما به رسمیت شناختن انواع موسیقی حداقل امکان کنترل کلام را برای ما فراهم می کند و این فرصت کمی نیست! موسیقی در کشور ما کلام محور است، مردم بیش از آن که به ریتم توجه کنند، کلام را می شنوند و با آن ارتباط می گیرند. پس این اتفاق می تواند کنترل خوبی را بر فضای این موسیقی ها ایجاد کند تا علاقه مندان به آنها بتوانند آثاری را بشنوند که کلامی تقریبا استاندارد داشته و دست کم در آنها از الفاظ نامناسب استفاده نشده باشد. کافی است به برخی آثار و نمونه های آن طرف آبی یا زیرزمینی این نوع موسیقی ها توجه کنیم که مملو از واژه های رکیک و تعابیر نامناسب است و متاسفانه در میان برخی از جوانان نیز برای خودش طرفدارانی دارد. به نظر می رسد نظارت و چارچوب مند شدن این نوع موسیقی می تواند به عنوان گام نخست و نه گام کافی اتفاقی رو به جلو باشد.