رسیدگی به موضوع برنامه های هسته ای ایران از سال 1382 که در کانون توجه جهانی قرار گرفت، تاکنون مسیرهای متفاوتی را طی کرده است. زمانی که خبر احداث مرکز غنی سازی اورانیوم نطنز فاش شد، نظام به این جمع بندی رسید که برای خروج از غائله راه افتاده، باید با سه کشور اروپایی انگلستان، فرانسه و آلمان به توافق سیاسی دست یافت. در آن زمان چنین فرض می شد که موضوع برنامه های هسته ای ایران یک مسئله سیاسی و نه ضرورتا فنی و حقوقی است و تا زمانی که ایران با نمایندگان غرب- سه کشور اروپایی- به توافقی نرسد، موضوع، عادی نخواهد شد. به همین دلیل وزرای وقت سه کشور اروپایی به تهران آمدند تا توافق نامه سعدآباد را امضا کنند؛