اینکه یک جریان سیاسی، با توافق هسته ای با غرب مخالف باشد، طبیعی ترین حقوق سیاسی آنهاست و دست کم نگارنده به شکل قرص و محکم و با همه وجود به این اصل باور دارم که این حق از هیچ شهروندی نباید گرفته شود که نسبت به توافق هسته ای و چارچوب کلی توافق با ایالات متحده بر سر برنامه هسته ای ایران اظهارنظر کند؛ از انتقاد سازنده گرفته تا کمک فکری یا مخالفت بنیادی با اساس و تار و پود آن. اینکه آیا این حق پیش از دولت روحانی وجود داشته یا نه، نمی تواند امروز ملاک قرار گیرد. اینکه کسانی که امروز بیشترین مخالفت ها را با توافق هسته ای ابراز می کنند، در دوران هشت ساله مدیریتشان کمترین اطلاع رسانی ای درخصوص مذاکرات