دو الگوی آشنا در سینمای ایران، متعلق به دو فیلمساز قدیمی و سرشناس، جزو پرتقلیدترین الگوهای سینمایی دو دهه اخیر محسوب می شوند. یکی شیوه منحصربه فرد فیلمسازی علیرضا داوودنژاد در آثار خانوادگی و جمع وجورش و دیگری الگوی مشهور کیارستمی که بارها برایش افتخارات جهانی به همراه داشته است.

این دو الگو در دوره ای طولانی مورد توجه دو طیف از سینماگران و دوستداران سینما بوده است؛ اول دانشجویان سینما و فیلمسازان نوپایی که دنبال مسیری برای ورود به عرصه حرفه ای می کردند و دوم بعضی فیلمسازان تجربه گرا که دنبال فرمولی برای موفقیت در جشنواره های جهانی اند. در هر دو مورد و برای هر دو گروه، این الگوها دستاوردهای زیادی به همراه داشته است.