1. خداوند عالم و قادر و رحمن است؛ پس جهلی ندارد و همه چیز را می داند و علم فعل او نیز به علم ذات باز می گردد؛ ناتوان و عاجز نیست بلکه قادر و تواناست و می تواند کن فیکون کند؛ همچنین بخشنده و مهربان است و بخلی ندارد تا اگر حق کسی را بدهد چیزی از خزائن او کم شود.

2. قاضی، خداوند عادل است؛ چنانکه می فرماید: و لایظلم ربک احدا؛ پروردگارت در حق کسی ظلم نمی کند(کهف، آیه 49)؛ زیرا خداوند عدل محض است؛

3. خداوند سهو و نسیان ندارد؛ زیرا چنانکه گفته شد علم او علم ذاتی است و علم فعلی اش نیز به عمل ذاتی باز می گردد. پس باید گفت: و ما کان ربک نسیا؛ و پروردگارت نسیان کننده نیست (مریم، آیه 64)؛

4. شاهدان همه چیز را نگاشته اند: و رسلنا لدیهم یکتبون؛ و فرستادگان ما در نزدشان می نویسند(زخرف، آیه 80) و همه چیز را همان طوری که انجام گرفته ضبط و حفظ می کنند: و إن علیکم لحافظین کراما کاتبین یعلمون ما تفعلون؛ به راستی که بر شما حافظانی هستند که کاتبان گرامی اند و آنچه انجام می دهید را می دانند (انفطار، آیات 10 تا 12) و هر عمل انجام شده را چون رقیب و عتید می بینند.(ق، آیه 18)

5. خود عمل در قیامت می آید بدون آنکه دخل و تصرفی درآن شده باشد: خداوند در آیه 7 سوره تحریم می فرماید: إنما تجزون ما کنتم تعملون؛ جز این نیست که امروز پاداش و کیفرهر آنچه کردید را می یابید. یا در آیه 30 آل عمران آمده است: یوم تجد کل نفس ما عملت من خیر محضرا؛ روزی که هر شخص هر عمل خیری که کرده را حاضر شده می یابد. پس هر کسی با عمل خودش ملاقات خواهد کرد.

براین اساس خداوند اسرع الحاسبین(انعام، آیه 62) و سریع الحساب است(بقره، آیه 202؛ آل عمران، آیات 19 و 199 و مائده، آیه 4) و به سرعت در قیامت حسابرسی می کند و مجازات می نماید؛ چنانکه استوار و محکم حکم می کند؛ زیرا احکم الحاکمین است.(هود، آیه 45)