شاید این تضاد جالبی باشد که ذات سینما تصویر است و ماندگاری اش در خلق تصاویر جذاب و نگاتیوهایی نمود دارد که آرشیو می شود، اما این قصه و داستان و روایت است که سینما را دیدنی تر می کند. قصه هایی که بیش از تصویر و قبل از این که در قاب دوربین قرار بگیرد به وسیله قلم ها خلق شده و روی کاغذ ثبت می شود!

رمان، ادبیات داستانی و نمایشی و در نهایت فیلمنامه ساختار و استخوان بندی سینما را می سازد و این منطق پیوند ناگسستنی بین کتاب و سینماست، بین کاغذ و ورق با دوربین! لذا از چند منظر می توان به نسبت بین سینما و کتاب نگاه کرد و آنها را بر مبنای رویکرد شکل گرایی و ساختار گونه شناسی کرد.