تولید علم در ایران، به خصوص در دهه گذشته، عملابه معنی انتشار مقاله علمی، به کار رفته است. مسئولان وقت وزارت علوم، با مهندسی معکوس و نواختن شیپور از سر گشاد آن، با خود فکر می کردند که چطور می توانند بگویند ایران از نظر علمی پیشرفت کرده در نهایت و به این نتیجه رسیدند اگر تولید مقالات علمی را در کشور بالاببرند، می توانند بگویند تولید علم در ایران افزایش یافته است. چنین شد که همه امکانات دانشگاه های ایران بسیج شد تا انتشار مقاله علمی، به زور یا لبخند، توسط دانشجویان و استادان انجام شود. وزارت علوم برای این کار، از سیاست چماق و هویج استفاده کرد؛ یعنی با زور همراه با برخی مشوق ها، تلاش کرد تعداد مقالات