نمی توانم خوشحالی ام را پنهان کنم که پس از انتظاری چندین ساله نسخه دوبله به فارسی فیلم «کپی برابر اصل» «کیارستمی» را روی پرده سینمای ایران می بینم. در آن سال ها، وقتی از تصمیم «کیارستمی» برای ساختن این فیلم باخبر شدم، نگرانی ام این بود که آیا او در شرایط کار با هنرپیشه کارکشته ای چون «ژولیت بینوش» و در فضای روایی کاملااروپایی، خواهد توانست اصالت سبک خاص هنری خود در سینما را حفظ کند. ولی با دیدن فیلم در آن زمان خیالم راحت شد که کپی اروپایی «کیارستمی» برابر اصل ایرانی اش است و او همچنان به اصالت تعریفی که از هنر سینما دارد، وفادار مانده است. برای من که در عرصه مغزپژوهی فعالیت می کنم، محک زدن خصلت