بخشی از مطالعات من مختص خاطره خوانی است. خاطره نویسی و خاطره خوانی از جذاب ترین ژانرهاست اما اجازه می خواهم در همین ابتدا صریحا بگویم ما ایرانی ها در این زمینه حرفه ای نیستیم. بسیاری از آنان که خاطره هایشان را می نویسند - هرچند خودشان محبوب و موقعیتشان مهم باشد- از چند نکته غافلند: یا خاطره ها را با مقاله و نصیحت و مطالب خشک و جدی می آلایند که از هدف اصلی خاطره گویی دور می افتند یا از آن طرف بام می افتند و خاطره ها را آنقدر شخصی می کنند که مخاطب با آن احساس بیگانگی می کند. یا از همه بدتر اینکه بخش هایی از خاطراتشان را نه برطبق واقعیت بلکه بر اساس آنچه تصور می کرده اند بهتر بود رخ می داد، می