«انرژی خورشیدی برای ایران «خوب»، اما «گران» است».

آیا این جمله را می توان به مثابه نگاه تصمیم گیران به انرژی های تجدیدپذیر تلقی کرد؟

پاسخ به این سوال، سهل و ممتنع است. ممتنع از این بابت که انرژی های نو در کشور، همواره یک پدیده فانتزی به شمار می رفته و پرداختن به آن، همواره تابعی از شرایط عمومی اقتصاد کشور (بخوانیم: قیمت نفت!) بوده است و «سهل» از این بابت که مسئولان به طور مرتب درباره لزوم صرفه جویی صحبت می کنند و اعلام می دارند تناسب قابل قبولی بین میزان تولید و مصرف برق وجود ندارد. درحال حاضر عمده برق کشور از دو محل نیروگاه های حرارتی و نیروگاه های هیدروپاور تولید می شود و سهم تجدیدپذیرها