بخش عمده ای از نقدناپذیری جامعه ما شاید ناشی از فقدان روحیه اجتماعی باشد و اینکه ما، آن گونه که باید نتوانسته ایم حیات اجتماعی را بسط دهیم. نقدناپذیری به یک معنا ناشی از نوعی روحیه فردگرایانه افراطی است و اینکه هر کسی خود را عقل مطلقی می پندارد که نیازی به اظهارنظر دیگری ندارد. دلیل آن نیز این است که افراد در زندگی روزمره با جمع بودن را به خوبی تجربه نمی کنند. اگر با جمع بودن برای افراد جامعه بیشتر شکل می گرفت شاید احساس می کردند که برای داشتن زندگی اجتماعی خوب، نیاز به مشورت یکدیگر و اظهارنظر دیگران دارند. گذشتگان همیشه تجربه هایی در چنته داشتند و برای بهبود کیفیت زندگی این تجارب را در اختیار