صنعت گردشگری در حالی به عنوان یکی از سودآورترین صنایع در دنیای امروز مطرح است که کشور ما با وجود برخورداری از ظرفیت های گردشگری تاریخی و طبیعی بی شمار، متاسفانه هنوز نتوانسته درآمدزایی چندانی از این بخش داشته باشد؛ زندگی عشایری که اکنون در پهنه حدود 14 استان کشور در جریان است، یکی از این ظرفیت هاست که بهره وری از آن تاکنون عملامورد توجه قرار نگرفته است.

عشایر ایران در عصری که فناوری سایه سنگین خود را بر تمام زوایایی زندگی بشر انداخته، همچنان به طبیعی ترین شکل ممکن با حداقل امکانات و در آغوش طبیعت روزگار می گذرانند؛ این زندگی در عین سادگی، به دلیل هم آغوشی با طبیعت هزاررنگ دشت ها و ارتفاعات،