«من دیه گو مارادونا هستم»، داستان نویسنده ای (سعید آقاخانی) است که قصه همکارش (صابر ابر) را دزدیده و این عمل او، دوست نویسنده اش را، به آستانه خودکشی رسانده است. او برای جبران، تصمیم می گیرد تا احوالاتش را در قالب قصه ای جدید، برای او بنویسد و به او بدهد تا شاید به این طریق او را از تصمیمش برای خودکشی منصرف کند.

بهرام توکلی تلاش کرده تا از فضاهای تلخ و سیاه گذشته عبور کند. او در این فیلم با خلق فضایی کمیک، مشابه آنچه که در بعضی از آثار طنز وودی آلن، یا شماری از آثار داریوش مهرجویی وجود دارد، به شیوه کمدی ابزورد، با مخاطب خود ارتباط برقرار می کند. در این شیوه نوعی تعامل چندوجهی بین شخصیت