مدتی است که از هشدار برخی مسئولان نسبت به ورود 40 درصد فاضلاب بیمارستان های تهران به شبکه آب می گذرد، اما هنوز مسئولان مربوطه در این باره اظهار نظری نکرده اند و پاسخی نداده اند. شاید به این دلیل که انگار روش مسکوت نهادن و بی پاسخ گذاشتن مسائل برای برخی از متولیان امور، در حال تبدیل شدن به یک سنت دائمی است و بهترین حلال مشکلات محسوب می شود. مردم هم به این روال عادت کرده اند و نسبت به ورود آب های آلوده به فاضلاب هم واکنشی بیشتر از آنچه قبلا بروز داده اند، نداشته اند؛ واکنش های زودگذر نسبت به سبزی های سرطانزا، شیرهای پالم دار، خمیر مرغ، پارازیت ها و... حالااما مساله جدی تر است چراکه زندگی بدون آب ممکن نیست اما آبی که آلوده به فاضلاب بیمارستانی است؟