سال 1393 بار دیگر نشان داد که حتی اقتصاددانان پول گرای ایران باید بیشتر به مباحث «تئوری بودجه ای سطح قیمت» توجه کنند. به نظر می رسد، این تئوری نه در تضاد با تئوری پولی، بلکه به نوعی مکمل آن است و تجربه سال گذشته نشان داد که حداقل برای ایران این تئوری، توصیه های سیاستی مفیدی می تواند داشته باشد. شاه بیت این نظریه آن است که تورم محصول کسری ساختاری بودجه است.

در حالی که شاید تصور این باشد که تنها با دست برداشتن دولت از منابع بانک مرکزی بتوان نقدینگی را کنترل کرد، سال گذشته تجربه ای بود که نشان داد حتی با عدم استقراض دولت از بانک مرکزی به خاطر کسری بودجه یا به عبارت دیگر بی ثباتی مالی، نقدینگی