باکو که میزبان اولین بازی های اروپایی است، برگزاری بسکتبال 3 به 3 را در برنامه کاری خود قرارداده است. در این بازی، هر تیم سه بازیکن در زمین دارد و مقابل تیم دیگر بازی می کند.

به جای بسکتبال معمولی که در سالن انجام می شود و دو سبد دارد، این نوع بسکتبال یک سبد دارد و در فضای باز انجام می شود. از سوی دیگر مانند بسکتبال معمولی نیست بلکه زمین آن نصف زمین بسکتبال عادی است.

مردمی شدن این ورزش از زمانی آغاز شد که فدراسیون بین المللی بسکتبال (فیبا) این ورزش را در المپیک جوانان سال 2010 در سنگاپور در برنامه کاری اش قرار داد. تا پیش از این تاریخ نیز تلاش هایی در سطح قاره ها برای راه اندازی و توجه بیشتر به بسکتبال 3 به 3 صورت گرفته بود.

تاریخچه گوناگونی درباره بسکتبال سه نفره وجود دارد، اما اگر بخواهیم خلاصه بگوییم آمریکایی ها در سال 1989 نوعی بسکتبال را به نام «Hopp it up» برگزار کردند که آرام آرام از اوایل دهه 1990 به طور جدی این بازی در آمریکا انجام شد.

پس از این که بازی بسکتبال 3 به 3 در برنامه کاری المپیک سنگاپور قرار گرفت، مقامات فدراسیون بین المللی بسکتبال کارشان را درباره قانونگذاری این ورزش شروع کردند و نهایتا این بسکتبال ورزشی شد که هیچ کس جلودار پیشرفت آن نیست.

فیبا تخمین زده است که حدود 250 میلیون نفر در سراسر جهان از این ورزش لذت می برند و همین مساله به برنامه ریزان، لیگ ها و بازیکنان قوت قلب بیشتری برای ادامه کار می دهد.

بسکتبال 3 به 3 روش خیلی سختی ندارد. شما 10 دقیقه زمان دارید که تیم خودتان را به امتیاز 21 برسانید. اگر هیچ تیمی نتوانست به امتیاز 21 برسد، تیمی برنده است که امتیاز بیشتری کسب کند و اگر امتیازات در انتهای زمان 10 دقیقه ای مساوی شد، وارد وقت اضافه می شویم که مانند بسکتبال عادی است یعنی هر تیمی اولین دو امتیاز را کسب کند، برنده مسابقه خواهد بود.