موضوع مهاجرت همیشه برایم چالش برانگیز بوده و هست. از محیط یا سرزمینی به هر دلیلی جدا می شویم، به این قصد که در سرزمینی دیگر به چیزهایی که نداشتیم یا مطلوبمان است دست پیدا کنیم، اما با رسیدن به سرزمین جدید گویی ریشه هایمان با تمام قوت ما را در سرزمین قبلی نگه می دارد و همه وجودمان را از آبشخور گذشته سیراب می کند. برگ وبارمان در سرزمین جدید است و ریشه هایمان در سرزمین قدیم. تو گویی نه اینیم و نه آن. دچار دوگانگی و تعارضی حل نشدنی. چنان که این سرزمین محیطی قدرتمند و مولد باشد، مهاجر تبدیل به عنصری منزوی و حاشیه ای می شود و اگر توانایی تاثیرگذاری سرزمین جدید پایین باشد، مهاجر سعی می کند دلبستگی