1 جمعه شب در حافظه تاریخی ورزش ایران جایی به رسم بزرگی خواهد داشت. مگر بزرگی جز این است که در یک رقابت سراسر ورزشی و پاک، پیروز شوی و سر به آسمان بسایی؟ مگر بزرگی جز این است که ورزشگاه از حدود 3 ساعت پیش از شروع بازی مالامال از جمعیت باشد و وقتی بعد از 6 ساعت از ورزشگاه خارج می شوی، گوش ات را صدای شیپور و شعارهای برگرفته از هیجانات و احساسات شیرین و دوست داشتنی پر کند؟ ورزش ایران در این شب (به بیان درست تر نیمه شب) به واسطه روح جمعی، اصل حمایت (چه روی سکوها و چه در مستطیل نارنجی زمین) و صد البته همت و غیرت مثال زدنی بلند قامتان که عملکرد فنی شان دل هر حریفی را می لرزاند، ساعاتی رویایی و باشکوه را پشت سر گذاشت.