«... آقای بهشتی هم پشت همین میز نشسته بودند و مدت کوتاهی از شروع جلسه نگذشته بود که بمب عمل کرد و دفتر حزب منفجر شد. من در جلسه حضور داشتم و یادم هست که در ردیف جلوی من آقای محمد منتظری نشسته بود. آقای باغانی و شهید قندی هم اطراف من بودند. شهید سرافراز در ردیف پشت من بودند. چون ما حزبی بودیم و گاهی نیاز می شد برای تهیه چیزی مثل کاغذ به بیرون سالن برویم، من در ردیف های عقب تر نشسته بودم، ولی پشت من هم که آقای سرافراز نشسته بود، ایشان هم شهید شد... وقتی بمب منفجر شد، ما یک زردی ای دیدیم و دیوار را من دیدم که زرد شد و انفجار... و... و دیگر چیزی نفهمیدیم و رفتیم زیرآوار... در آن شرایط همه قرآن می خواندند و ناله هم شنیده می شد، ولی بیشتر همه قرآن می خواندند و شهادتین می گفتند، صداها بتدریج کمتر می شد و...»