از مهم ترین دغدغه های نامزدها و گروه های مختلف سیاسی شرکت کننده در انتخابات آتی مجلس (و هر انتخاباتی) را می توان بطور کلی در دو بند ذیل خلاصه کرد:

1- بهبود کیفیت زندگی و بالابردن سطح رفاه، آسایش و امنیت شهروندان (ایجابی)

2- کاهش و تقلیل مرارت و به حداقل رساندن آسیب های متوجه شهروندان (سلبی)

یکی از برجسته ترین برنامه ها در این زمینه توجه به معتادان مواد مخدر و خانواده های ایشان است. با یک بررسی ساده می توان دریافت در ستاد انتخاباتی هیچ یک از نامزدهای ادوار دهگانه انتخابات ریاست جمهوری و نه گانه مجلس شورای اسلامی اعتیاد هرگز به عنوان یک معضل مستقل یا حتی ذیل آسیب های اجتماعی به طور جدی مورد توجه قرار نگرفته، به طوری که هیچ یک از نامزدها در خصوص این مساله، حداقل در حد یک سخنرانی نیز اقدام نکرده اند.

براساس آخرین آمار ستاد مبارزه با مواد مخدر و خوشبینانه ترین آنها و البته بسیار نادقیق و محل مناقشه فراوان، حداقل دو میلیون نفر دارای سوءمصرف مواد مخدر (به صورت حرفه ای و تفریحی) هستند. اگر این تعداد با میانگین نفرات خانواده بر اساس آخرین داده های مرکز آمار یعنی 55/3 نفر مورد توجه واقع شود، می توان تخمین زد که بیش از هفت میلیون نفر (شامل معتادان و خانواده های ایشان) به صورت مستقیم درگیر معضلات مرتبط با اعتیاد هستند.

ارایه برنامه ای جامع و منسجم، فارغ از هرگونه عنصر اختلاف زا و بی نیاز از در نظر گرفتن پیش فرض های جنسیت، سن، طبقه اجتماعی، شغل، جناح بندی های سیاسی و... در خصوص معتادان و مشکلات خانواده های ایشان می تواند از نقاط قوت برنامه های هریک از نامزدها و گروه های سیاسی محسوب شده و مخاطبان فراوانی جلب کند. امید است با شکل گیری رویکردی جدید در عرصه تبلیغات انتخابات پیش روی مجلس شورای اسلامی و در کانون بحث قرار گرفتن معضلات اجتماعی و از جمله مبارزه با قاچاق، عرضه و مصرف مواد مخدر، دغدغه مبارزه با مواد مخدر فراگیر شده و اهتمام همه گروه های اجتماعی را در جهت مدیریت فرآیند مبارزه به دنبال آورد.