نبودن شفافیت کافی در حوزه جذب مشارکت های مردمی و دریافت کمک از اهل خیر و نیکوکاران باعث کم اعتمادی عمومی به موسسات خیریه می شود. از سوی دیگر استفاده از شیوه های خاص جذب منابع مردمی توسط معدودی از موسسات خیریه چالش جدیدی را فرا روی موسسات خیریه قرار داده است.متاسفانه مدتی است در نقاط مختلف شهر با بانوانی مواجه هستیم که با ظاهری آراسته تحت عنوان حمایت از افراد مبتلابه سرطان یا جذب حامی برای ایتام با مراجعه به عابران، درخواست دریافت کمک دارند و ضمن ارائه قبوض دریافت کمک مالی مردم را در معذوریت قرار می دهند و در حقیقت مزاحم مردم و عابران می شوند.آنها یک نوع تکدی گری مدرن را در سطح خیابان های شهر راه انداخته اند و به پیامدهای این عمل آگاهی ندارند و بیشتر آنها بخاطر درصد مختصری که از فروش قبض ها دریافت می کنند به این برنامه پیوسته اند.

شاید هم راه چاره مناسب تری برای گذران زندگی خود سراغ ندارند. اینها در شرایطی واقع می شود که قبض فروشی در معابر ممنوع و مغایر مفاد اساسنامه های موسسات خیریه است و مسئولیت با مدیران موسسات خیریه ای است که چنین برنامه هایی را سازماندهی می کنند.اکنون این سوال مطرح می شود، آیا این روش عملکرد و درخواست پول از مردم در معابر عمومی صحیح است؟

آیا دستگاه هایی که مجوز فعالیت موسسات خیریه را صادر می کنند از این موضوع اطلاع دارند؟بعید است که دستگاه های متولی از ممنوعیت این روش کار بی خبر باشند یقینا باید مطلع باشند.از جمله وظایف مهم دستگاه های صادرکننده مجوز فعالیت موسسات خیریه، نظارت بر عملکرد موسسات و هدایت و توجیه آنان است. چرا دستگاه های متولی عکس العملی نشان نمی دهند، حداقل در حد صدور یک اطلاعیه برای موسسات خیریه.از منظری دیگر آیا شهرداری یا نیروی انتظامی باید مانع عمل این افراد شود که گناهی جز کسب درآمد برای گذران زندگی خود ندارند؟ یا باید دید کدام موسسه است که از این گروه استفاده ابزاری می کند.اگر مسئولان موسسات خیریه از قوانین حاکم بر موسسات خیریه آگاهی کافی ندارند و این روش را غیرصحیح نمی دانند باید آنان را آموزش داده و آگاه ساخت.راستی چگونه و توسط چه دستگاهی باید این آموزش ها داده شود تا چهره شهر ما این گونه زشت جلوه نکند؟